การให้ผู้อื่นคือการเก็บที่แท้จริง

ได้ของที่เอร็ดอร่อยมาอย่างหนึ่ง
ถ้าเรากินเอง รุ่งขึ้นก็ถ่ายอุจจาระปัสสาวะไปหมด
แต่ถ้าให้เพื่อนกิน มันไปอยู่ในจิตใจของเพื่อนตลอดกาลนาน
และอยู่ในจิตใจของเราเองตลอดกาลนาน
นึกถึงทีไรก็อิ่มอกอิ่มใจปีติปราโมทย์
อาจจะรู้สึกเช่นนี้ทุกครั้งตลอดชีวิตเลย

ลองคิดดูว่ากินเองกับให้เพื่อนกิน
อันไหนมันอยู่นาน อันไหนมันอิ่มนาน
อันไหนมันมีรสเลิศกว่ากัน

พระธรรมโกศาจารย์
(ท่านพุทธทาสภิกขุ)