บางครั้ง สิ่งที่ทำให้เราหมดแรง หรือรู้สึกไร้ค่า
อาจไม่ใช่ตัวงาน หรือสิ่งที่ต้องรับผิดชอบ
แต่คือเสียงตัดสิน หรือเปรียบเทียบ
ที่พล่ามภายในอยู่เนืองๆ
ถ้าสิ่งที่ดีที่สุดที่เราพอทำได้ในเวลานี้
ยังไม่ทำให้เรารู้สึกดีพอ หรือพอใจ
นี่อาจเป็นเวลาที่เราต้องหยุด
ตั้งสติกับลมหายใจจนมั่นคง
และตั้งคำถามกับเสียงนั้นอย่างจริงจังสักครั้ง
นั่นเสียงใคร?
เป็นข้อความที่สมเหตุสมผลหรือไม่?
เสียงนั้นทำให้เรารู้สึกมีพลัง หรือเสียพลัง?
ณ เวลานี้ เราต้องการบอก หรือทำอะไรกับเสียงนั้น?